Había una vez un rey que estaba empeñado en tener un hijo varón al cual dejarle su reino. 
Cuando su esposa dio a luz a una niña, el rey Enrique VIII estaba tan furioso que dejó a su esposa, mandó a la niña lejos y se casó con otra mujer. Él creía que solo un hombre podría gobernar el país después de su muerte, por lo que fue una gran noticia que su nueva esposa diera a luz un niño: Eduardo.
Isabel, la hija de Enrique, creció siendo una niña brillante y alegre, con su larga cabellera pelirroja y su tmperamento feroz.Eduardo, en cambio, tenía apenas nueve años cuando murio su padre y fue nombrado rey. Alos pocos años, él también enfermó y murió, y su hermana mayor, María, tomó el trono. María creía que Isabel estaba conspirando en su contra, así que la encerró en la Torre de Londres.
Un día, los guardias de la torre irrumpieron en la celda de Isabel.«¡La reina ha muerto!», anunciaron, y cayeron de rodillas frente a ella.Isabel pasó al instante de ser prisionera en la Torre  a ser la nueva reina de su país.
La corte de Isabel les abrió las puertas a músicos, poetas, pintores y dramaturgos. El más famoso de ellos fue William Shakespeare, cuyas obras adoraba Isabel. Lla reina usaba vestidos suntuosos, hechos con perlas y encaje. Nunca se casó, pues apreciaba su independencia tanto como la de su país.
Su gente la quiso mucho y, cuando murió, los londinenses salieron a las calles para llorar por la mejor reina que habían tenido jamás.

Էլիզաբեթ I
Թագուհի

Կար-չկար մի թագավոր կար, ով վճռական տրամադրված էր ունենալ արու զավակ, որին կթողներ իր թագավորությունը։
Երբ նրա կինը աղջկա լույս աշխարհ բերեց, Հենրիխ VII արքան այնքան կատղած էր, թողեց իր կնոջը, երեխային ուղարկեց հեռու և ամուսնացավ մեկ այլ կնոջ հետ։ Նա կարծում էր, որ իր մահից հետո միայն տղամարդ կարող է ղեկավարել երկիրը, այդ իսկ պատճառով հիանալի լուր էր այն, որ իր նոր կինը արու զավակ է լույս աշխարհ բերել՝ Էդուարդը։
Էլիզաբեթը՝ Հենրիխի դուստրը, մեծանում և դառնում է պայծառ և կենսուրախ աղջիկ, երկար և կարմիր մազերով և խիստ բնավորությամբ։
Մինչդեռ Էդուարդը ընդամնեը ինը տարեկան էր, երբ մահացավ իր հայրը և նա արքա հռչակվեց։ Մի քանի տարի անց նա նույնպես հիվանդացավ և մահացավ, և գահ բարձրացավ նրա ավագ քույրը՝ Մարիան։ Մարիան կարծում էր, որ Էլիզաբեթը դավեր է նյութում իր դեմ, ուստի փակեց նրան Լոնդոնի աշտարակում։
Մի օր աշտարակի պահակները ներխուժեցին Էլիզաբեթի խուց․
«Թագուհին մեռա՜ծ է»,- հայտարարեցին և ծնկի իջան նրա առջև։
Էլիզաբեթը բանտարկյալից դարձավ իր երկրի նոր թագուհին։
Էլիզաբեթի արքունիքը բացեց իր դռները երաժիշտների, պոետների, նկարիչների և դրամատորգների առջև։ Նրանցից ամենահայտնին Ուիլյամ Շեքսպիրն էր, ում պիեսները Էլիզաբեթը պաշտում էր։ Թագուհին մարգարիտներից և ժանյակներից պատրաստված ճոխ զգեստներ էր կրում։ Նա երբեք չամուսնացավ, քանի որ իր անկախությունը գնահատում էր այնքան, որքան իր երկրի անկախությունը։ Մարդիկ շատ էին սիրում նրան, և երբ նա մահացավ, լոնդոնցիները դուրս եկան փողոցներ՝ սգալու իրենց երբևէ ունեցած լավագույն թագուհու մահը։